Poszczególne elementy zespołu dawnego klasztoru dominikanów w Piotrkowie połączone ze sobą. Wyjątkiem jest dzwonnica. Wtopiona jest z dwóch stron w sąsiednie budynki, ale to nie są budowle powstałe podobnie jak zabudowania klasztorne w wieku XIV.
Klasztor określany był w dawnych przekazach jako zamek warowny i pierwotnie usytuowany był poza murami miasta. Włączony w obwód miejski został w pod koniec XVI w. Doszło do tego po pożarze miasta w czasie odbudowy umocnień.
W skład pierwotnego zespołu wchodził jednonawowy kościół, ogród przyklasztorny, klasztor na rzucie czworoboku z wewnętrznym wirydarzem oraz obwód warowny, którego pozostałością jest obecna dzwonnica. Dawniej była to baszta obronna.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/historia/piotrkowskie-osiedle-ktore-powstalo-w-socjalistycznym-czynie-mialo-sluzyc-robotnikom-z-sigmateksu-zdjecia/DlLrSP4hvqaYFQ6sEOdcKlasztor wzniesiony z królewskiej fundacji
Zespół wzniesiony z fundacji królewskiej dla dominikanów, przybyłych do Piotrkowa w 1319 r. Budowę rozpoczął w 1331 r. Władysław Łokietek, ukończył w 1340 lub jak podają inne źródła w 1370 r. Kazimierz Wielki.
Odbudowany po pożarze w 1551 r. Ponownie spalony w 1612 r., odbudowany i rozbudowany za przeora Adama Piekarskiego w latach 1612-1614.
W kościele wymieniono sklepienia i część okien, dobudowano kruchtę, od strony ulicy z portalem, pomieszczenie o nieznanym przeznaczeniu z drugim portalem od strony wschodniej. Z fundacji Stanisława Bykowskiego w 1624 r. od strony południowej kościoła wzniesiono kaplicę Matki Boskiej Różańcowej, adaptując na ten cel część pomieszczeń klasztornych.
Na początku XIX w. wzniesiono nawy boczne wykorzystując korytarz między nawą główną i kaplicą oraz pomieszczenie od strony południowej. Czworobok klasztorny, widoczny na planie z 1786 r. z zadrzewionym wirydarzem i częścią wschodnią działki przetrwał do 1821 r.
W tym czasie z okazji prac porządkowych związanych z przyjazdem cara Aleksanda I, rozebrano skrzydło północne i wschodnie, zniszczone od czasu pożaru miasta w 1786 r.
Po 1829 r. w skrzydle zachodnim rozebrano narożnik północno-zachodni. Po kasacie zakonu w 1864 r. zespół przekazano na cele diecezjalne i świeckie. W 1atach 1935-1937 rozebrano połowę skrzydła zachodniego, dobudowując do pozostałej części budynek nowej szkoły.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/coraz-mniej-ludzi-chce-mieszkac-w-miastach-piotrkow-i-belchatow-w-elitarnej-szostce-zdjecia/CSBPQ742WXI63i6b2ct0Dzwonnica była dawniej obronną basztą
Dzwonnica usytuowana jest w obrębie Starego Miasta przy ul. Wojska Polskiego, do której przylega elewacją południową. Wtopiona jest od strony wschodniej w budynek mieszkalny, od strony północnej w nową plebanię.
Dzwonnica jest murowana z cegły i otynkowana. Wejście na dzwonnicę po schodach w sąsiednim budynku plebanii.
Drzwi wejściowe ramowo-klepkowe, umieszczone w głębokim rozglifieniu, w części górnej oszklone z nadświetlem.
Budowla wzniesiona została na rzucie kwadratu. Ma zwartą bryłę w kształcie prostopadłościennej wieży. Trzykondygnacyjna.
Kryta dachem namiotowym, zwieńczonym latarnią zakończoną ostrosłupowym, sześciobocznym hełmem w kształcie iglicy, w zwieńczeniu którego umieszczono metalowy krzyż z ramionami zakończonymi trójliśćmi. Dach dzwonnicy i hełmu kryty blachą ocynkowaną w arkuszach.
.jpg)
