Historia i Ewolucja Dworca Kolejowego w Żywcu

Początki dworca kolejowego w Żywcu wiążą się z decyzjami dotyczącymi jego lokalizacji. Pierwotnie planowano umiejscowić go w obszarze zwanym Łąg, jednak z uwagi na obawy przed zagrożeniem pożarem ze strony drewnianych budynków mieszkańców Rudzy, władze miasta zdecydowały o budowie dworca w Zabłociu, około dwóch kilometrów od Żywca.
Otwarcie linii Bielsko-Żywiec w 1878 roku zainicjowało rozwój dworca, co przyczyniło się do dynamicznego wzrostu tej okolicy, promując handel, rzemiosło i przemysł, szczególnie w rejonie ulicy Kolejowej, zamieszkałej w dużej mierze przez społeczność żydowską.
Początkowy budynek dworcowy wzniesiony w 1878 roku reprezentował typową architekturę austro-węgierskich dworców kolejowych. Późniejsza przebudowa autorstwa Roberta Fussgangera nadała mu charakterystyczny styl podhalański, z nowymi dachami, łukowymi oknami oraz rzeźbami sokołów nad wejściem.
Okres II wojny światowej przyniósł zniszczenia, ale po wojnie budynek został odbudowany