Mgła z rana śpiewa,
w trawie jeszcze krople snu —
liść drży jak powiek.
Komentarz: Początek jesieni. Świat jeszcze nie obudził się z letniego snu — mgła, rosa i drżenie liścia symbolizują przejście, pierwszy moment przemiany, w którym natura powoli otwiera oczy.
2. Pierwszy wiatr
Z pól wraca echo,
niesie zapach dojrzewania —
ziemia oddycha.
Komentarz: Jesień nabiera życia. Wiatr przynosi woń zbiorów i wilgotnej gleby — ziemia, która latem dawała plony, teraz odpoczywa, oddycha pełnią po pracy.
3. Złoty deszcz
Dąb strząsa korony,
w powietrzu tańczą iskry —
czas ma kolor miodu.
Komentarz: Kulminacja złotej jesieni — moment blasku i pełni. Liście jak iskry, świat jak płomień. Wszystko jeszcze trwa, ale już wiemy, iż to światło gaśnie.
4. Na ścieżce
Pod stopą liście
szeleszczą jak stare listy —
jesień je czyta.
Komentarz: Człowiek pojawia się w pejzażu. Wędruje przez opadłe liście, które stają się metaforą wspomnień i dawnych słów. Jesień to czas czytania przeszłości.
5. Staw o zmroku
Krąg na wodzie trwa,
kaczki milkną w odbiciu —
świat się zamyka.
Komentarz: Zmierzch natury. Wszystko powoli cichnie — jakby dzień i noc zamieniały się miejscami. Woda, symbol wieczności, zamyka krąg życia w lustrzanym odbiciu.
6. Deszcz w ogrodzie
Zegar w kałuży
odmierza krople chwili —
czas tonie w błocie.
Komentarz: Jesień staje się melancholijna. Deszcz to symbol przemijania, a kałuża — nietrwałego odbicia. Czas, który był rytmem natury, teraz się rozpuszcza, traci kontury.
7. Ciche pożegnanie
Winny krzew płonie,
sok ciemnieje jak wspomnienie —
słodko, do końca.
Komentarz: Jesień dojrzewa do końca. To obraz pięknego odchodzenia — jak wino, które nabiera smaku w ostatnich chwilach. W pożegnaniu tkwi słodycz spełnienia.
8. Wieczorne światło
Świeca w oknie drży,
cień przysiada na parapet —
ktoś wraca w myślach.
Komentarz: Wnętrze domu. Ciepło światła kontrastuje z chłodem nocy. To czas zadumy, wspomnienia o bliskich — jesień przenika do ludzkiej duszy, staje się wspomnieniem.
9. Pierwszy chłód
Mróz rzeźbi oddech,
cisza ma zapach jabłek —
noc patrzy głębiej.
Komentarz: Nadchodzi zima. Świat sztywnieje, ale w powietrzu wciąż unosi się aromat życia — owoc, wspomnienie słońca. Noc obserwuje, nie niszczy — tylko przygląda się przemianie.
10. Ziarno w ziemi
Pod śniegiem tli się
małe, ciche „jeszcze raz” —
początek śpi snem.
Komentarz: Finał cyklu i jego początek zarazem. Zima nie jest końcem — to sen, w którym dojrzewa nowe życie. Ziarno pod śniegiem czeka na wiosenne „obudź się”.
![Prawdziwy pokój czy wojna światowa z opóźnionym zapłonem? Donald Trump się pogubił. Znów słychać echo monachijskiej hańby [OPINIA]](https://cdn.wiadomosci.onet.pl/1/YqAk9lBaHR0cHM6Ly9vY2RuLmV1L3B1bHNjbXMvTURBXy9hMGEzMWYxMzJiOTgyZWE0MWMzODlhYzEzZDcwMjMzZC5qcGeSlQMAzLzND6DNCMqTBc0JYM0GQN4AAqEwB6ExBA)