Słynna „Drewnica” w ogniu. Straż pokazuje przerażające zdjęcia

W nocy z niedzieli na poniedziałek doszło do groźnego pożaru w kompleksie Mazowieckiego Szpitala Wojewódzkiego Drewnica w Ząbkach. Ogień objął opuszczone budynki pochodzące z XIX wieku. Strażacy walczyli z żywiołem przez wiele godzin. Na miejscu pracowało aż 20 zastępów straży pożarnej.

Fot. Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Wołominie

Fot. Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Wołominie

Fot. Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Wołominie

Pożar wybuchł około godziny 3 w nocy

Pierwsze zgłoszenie o pożarze wpłynęło do straży pożarnej o godzinie 3:00. Ogień objął około 500 metrów kwadratowych dachu i poddasze opuszczonego budynku.

– Po naszym przybyciu pożar był już w pełni rozwinięty – relacjonował młodszy kapitan Jan Sobków ze straży pożarnej w Wołominie w rozmowie z tvnwarszawa.pl.

– Ogień rozprzestrzeniał się w stronę wyższej części budynku, ale udało nam się go tam zatrzymać – dodał.

Szpital Drewnica ma ponad 120 lat. Tak zaczęła się historia pomocy psychicznej na Mazowszu

Początki Szpitala Drewnica sięgają końca XIX wieku. To właśnie wtedy, z inicjatywy warszawskiej działaczki Pelagii Popławskiej, narodziła się idea stworzenia ośrodka pomocy dla osób cierpiących na choroby psychiczne. Powstałe w 1889 roku Warszawskie Towarzystwo Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo i Nerwowo Chorymi zapoczątkowało działania, które w 1903 roku doprowadziły do otwarcia jednej z najważniejszych placówek psychiatrycznych w regionie.

Z baraków po schronisku powstał szpital

Początkowo Towarzystwo wspierało chorych i ich rodziny finansowo – opłacało leczenie i dążyło do stworzenia stałej placówki. Chociaż pierwsze starania o przejęcie baraków po schronisku dla dzieci żołnierskich we wsi Drewnica napotkały opór lokalnych władz, upór założycieli przyniósł efekt. W 1902 roku car wydał zgodę na zakup terenu wraz z 15 morgami ziemi, a już w maju 1903 roku odbyło się uroczyste otwarcie szpitala.

Na początku funkcjonowały tylko dwa baraki – oddzielne dla kobiet i mężczyzn – z miejscami dla 24 pacjentów. Placówka gwałtownie się rozwijała. Pierwszym dyrektorem był dr Karol Rychliński, który kierował szpitalem przez 30 lat. Działało także gospodarstwo rolne, które dostarczało żywność na potrzeby zakładu.

Wielkie wsparcie społeczne

Szpital rozwijał się dzięki darczyńcom. Jeden z pawilonów powstał z funduszy przekazanych przez Eugenię Kierbedź, która zarządzała majątkiem zapisanym na cele społeczne przez swojego męża Stanisława Kierbedzia – bratanka słynnego inżyniera budowniczego mostów.

Wojna, grabież i odbudowa

Podczas II wojny światowej szpital znalazł się na linii frontu w czasie oblężenia Warszawy i funkcjonował jako szpital wojenny. Niestety, w 1944 roku został doszczętnie ograbiony przez wojska niemieckie, co doprowadziło do poważnych problemów finansowych i organizacyjnych.

Po wojnie i dziś – ważna placówka dla regionu

Od 1948 roku szpital przeszedł pod opiekę państwa. Najpierw zarządzało nim Ministerstwo Zdrowia, a następnie Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej Warszawy. Placówka obejmowała opieką mieszkańców Pragi-Północ, Pragi-Południe oraz trzech powiatów: wołomińskiego, otwockiego i nowodworskiego.

W 1998 roku Drewnica uzyskała osobowość prawną, a nadzór nad szpitalem przejął samorząd województwa mazowieckiego. Placówka od lat pełni istotną rolę w systemie opieki psychiatrycznej na Mazowszu.