Spektakl nawiązywał do życia ludzi pierwotnych, którzy zanim stworzyli mowę, porozumiewali się poprzez naśladowanie natury i taniec. Wierzono wówczas, iż „naśladowanie przyrody poprzez ruch i dźwięk było skutecznym sposobem na połączenie z Duchem Przyrody”. Do tego właśnie nawiązali artyści podczas sobotniego spektaklu.
Jak wskazali organizatorzy, bicie bębnów towarzyszy ludziom już od życia płodowego – jako bicie serca. Rytmiczne uderzenia w bębny pozwalały tańczącym artystom na zagłębienie się w sobie.
W spektaklu istotną rolę odgrywał także ogień, który od zawsze uważany jest za symbol mocy, odrodzenia i transformacji. Tańczący zachwycali publikę nie tylko swoimi ruchami i sposobem poruszania się, ale także widowiskiem z ogniem.